สองร้อยเก้าสิบสี่คน

ฉันตัวแข็งทื่ออยู่ที่ประตู

ตอนแรก ฉันคิดว่าสายตาตัวเองคงจะฝาดไป แสงแดดยามเช้าส่องลอดผ่านม่านในห้องพักแขก ทำให้ขอบของร่างที่ยืนอยู่ข้างกระจกดูนุ่มนวลลง แต่ไม่ว่าแสงแดดจะสาดส่องมากเพียงใด ก็ไม่อาจทำให้ความจริงที่ฉันกำลังมองอยู่พร่าเลือนไปได้

วิกตอเรีย

เธอกำลังสวมเสื้อเชิ้ตตัวหนึ่งของเจมส์

มันไม่ใช...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ